حس مالکیت
این روزهای ما سراسر شده مقابله با یک حس مالکیت وحشتناک. تا به حال اینطورش را ندیده بودم. پرکاربرد ترین کلماتی که میشنوم از طهورا این هاست: ( مال خودمه. مال طهوراست. بده به من ). خدایا مرا ببخش که گاهی مجبورم صدایم را بالا تر ببرم و مثلا بگویم : نه این مال تو نیست مال فلانی است. بعضی جاها کار بیخ پیدا میکند . مثلا پیشی میاید و آن شی مورد نظر را که طهورا قصد صاحب شدنش را دارد ، با خود میبرد. وای چقدر چشم های گرد شده طهورایم با این سناریو بامزه میشوند. فقط خدایا نمیدانم راه حلم درست است یا نه؟؟؟ ...